Al ruim een jaar geleden ben ik gevraagd of ik over mijn ervaringen in het werken met Theory U een aantal artikelen wilde schrijven. Hoewel ik weet dat het ontzettend moeilijk is op te schrijven wat je in de praktijk meemaakt, heb ik hierin toegestemd. Voor het onderwijsvakblad “Van 12 tot 18” heb ik een drieluik geschreven.
Al schrijvend werd in geconfronteerd hoe moeilijk het is om mijn ervaringen in woorden te vatten. Met dank aan de redactie is het een mooi geheel geworden. De artikelen hebben als titels gekregen: “Tijd voor een goed gesprek“, “Stil” en “Ik de Verandering“
Op vrijdag 19 en zaterdag 20 april hebben we het slotakkoord beleefd van onze vijfdaagse “Theory U Experience”. De laatste twee dagen stonden in het teken van delen van ervaringen en inzichten en actief aan de slag met concrete acties en prototypes. Vrijdagmorgen heeft Erik Mandersloot een sessie voor de gehele groep verzorgd. Dit werd ervaren als een prachtige mix van betekenisvolle ervaringen en meer inzicht in Theory U.
In de middag zijn we gestart met het delen van de (onderzoeks)ervaringen van de deelnemers. Aan het begin van de avond zijn we gestart met het laten uitkristalliseren van wat er binnen de groep is ontstaan. Op zaterdag zijn we meer concreet aan de slag gegaan met het maken van concrete prototypes. Als slot heeft iedere Action Learning Group en ieder individueel zijn eigen prototype met de groep gedeeld.
Het was indrukwekkend te ervaren hoeveel energie en ambitie en energie er binnen deze groep collega’s is om zich in te zetten de organisatie en het onderwijs voor onze studenten. Die ervaring bevestigt dat het heel goed mogelijk is om tot de top 5 te gaan behoren!
Tijdens de tweedaagse waren Frank Los en Annemiek Streng te gast in de groep om de essentie van onze prototypes en de dingen die een ieder gaat doen in onze organisatie, vast te leggen. Het visuele verslag van Frank vind je hier. Aan de film(s) wordt gewerkt.
Dinsdag 12 februari hebben we deel 2 van onze Theory U Experience beleefd. Helaas zorgde de griep ervoor dat we met iets minder dan 66 deelnemers waren. Ditmaal was de bijeenkomst op Conferentiecentrum Drakenburg, midden in de Baarnsche bossen.
Voor deze tweede dag hebben we een programma samengesteld waarin ervaren centraal stond. De start bestond uit een 14-tal “pitches” van de gevormde Action Learning Groups over het vraagstuk waar elke groep aan werkt. Het was bijzonder om te zien met hoeveel passie en energie de groepen aan de slag zijn.
Er waren drie ervaringssessies waar alle deelnemers zich over verdeelden. Judy de Graaff verzorgde een sessie waarin we ervaring konden opdoen met systemisch werken. Systemisch werken biedt een helder en concrete inzicht in de onderliggende dynamiek van de samenwerking. De deelnemers hebben hun onbewuste sociale cognitie en de potentie hiervan ervaren in opstellingen. Een ervaring die past bij de fases van sensing en presencing.
“Wat is jouw verhaal” luidde de tweede ervaringssessie die werd verzorgd door Jacolijne Coops. In deze sessie stond reflectie op de vraag “Wanneer had jij het gevoel dat het leven jou wat wilde vertellen” centraal. Door het vertellen en terughoren van je eigen verhaal vanuit diverse gezichtspunten ontstaat een bredere – universele – context.
De derde ervaringssessie werd verzorgd door Tim Colijn. De essentie van deze sessie was het ervaren van je eigen oordeel en “the voice of judgement”. Vanuit een reflectie op ieders eigen oordeel werd verkend wat de deelnemers hier zelf aan kunnen doen.
Vanuit de ervaringssessies is binnen de Action Learning Groups gewerkt aan de verdieping en verrijking van de eigen vraagstukken. Zo zetten we weer een stap naar het vervolg. Op weg naar deel 3 van onze Theory U Experience is ieder deelnemer uitgenodigd op onderzoek uit te gaan. Gaan kijken bij andere organisaties en bedrijven die succesvol zijn kan vaak helpen bij het oplossen van het eigen vraagstuk en ontzettend inspirerend zijn. Otto Scharmer beschrijft de verschillende fasen van de “U” ook in termen van “(..) in contact te komen met ons ware zelf. ‘Presencing’, ’to Sense and bring in the present one’s highest future potential’.” Wij nodigen alle deelnemers uit het hoogst haalbare toekomstige potentieel waar te nemen en in het nu te realiseren. Op naar het vervolg!
Roostering en Planning zijn op menig school een knelpunt. Binnen het MBO wordt extra veel van ons gevraagd op het gebied van maatwerk en flexibiliteit. Twee weken geleden bleek dat we toch wel erg veel problemen met onze onderwijslogistiek hadden. Daar waar ik dacht dat het grootste probleem in ons roosterprogramma zat, bleek in gesprek met docenten en roostermakers dat de problemen “in de hele keten zaten”. Elke stap van het roosterproces werd niet voor 100% gezet, overal zat wat ruimte in. De vraag was hoe we dat op moesten lossen.
De reflex ligt al snel op het controleren of iedereen wel exact doet wat is afgesproken. Omgetwijfeld zijn er altijd mensen die er belang bij hebben dat we het niet goed geregeld hebben – dit heet ziektewinst – maar ik ervaar bij de meeste collega’s dat zij last hebben van dit probleem en het ook willen oplossen.
Om die reden heb ik aan alle belanghebbenden gevraagd wie er mee wil werken aan het oplossen van dit probleem. Deze club van docenten, managers, roostermakers en ondersteuners hebben zich een dag opgesloten en zijn heel hard met dit vraagstuk aan het werk geweest. De opbrengst hiervan is groot. Op alle onderdelen van onze onderwijslogistieke proces liggen concrete verbetervoorstellen. En er ligt een voorstel voor de organisatie daarvan.
Hieruit blijkt weer dat we veel wijsheid en expertise in huis hebben en dat het gaat om de noodzaak, rust en ruimte om dit te benutten. Tot dusver gelukt, wordt vervolgd!
Een veelgehoorde vraag de laatste weken was wat Route 66 in het schooljaar 2012-2013 gaat doen. Vlak voor de zomer hebben we onze activiteiten van het afgelopen schooljaar geëvalueerd. Onze conclusie was onder andere dat we het afgelopen jaar een beetje zijn vastgezogen in de structuur en cultuur van de staande organisatie.
Wij hebben besloten ons hier weer los van te maken en actief aan de slag te gaan met nieuwe initiatieven. Zo gaan we aan de slag met een groot aantal collega’s om het gedachtengoed van het werken de principes van Theory U te verbreden. Hiervoor is iedere collega van het ROC Flevoland, ROC van Amsterdam en het Voortgezet Onderwijs van Amsterdam van harte welkom. De uitnodiging vind je in de link: Get your Kicks on Route 66 . Daarnaast gaan we een e-book opzetten met voorbeelden van wat er al goed gaat in onze organisaties, gebaseerd op het gedachtengoed van Route 66.
Dit filmpje geeft een beeld van mijn evaluatie en ambitie. (Wel even het geluid aanzetten!)
Een veelgehoorde vraag de laatste weken was wat Route 66 in het schooljaar 2012-2013 gaat doen. Vlak voor de zomer hebben we onze activiteiten van het afgelopen schooljaar geëvalueerd. Onze conclusie was onder andere dat we het afgelopen jaar een beetje zijn vastgezogen in de structuur en cultuur van de staande organisatie.
Wij hebben besloten ons hier weer los van te maken en actief aan de slag te gaan met nieuwe initiatieven. Zo gaan we aan de slag met een groot aantal collega’s om het gedachtengoed van het werken de principes van Theory U te verbreden. Hiervoor is iedere collega van het ROC Flevoland, ROC van Amsterdam en het Voortgezet Onderwijs van Amsterdam van harte welkom. De uitnodiging vind je in de link: Get your Kicks on Route 66 . Daarnaast gaan we een e-book opzetten met voorbeelden van wat er al goed gaat in onze organisaties, gebaseerd op het gedachtengoed van Route 66.
In de link een filmpje dat een beeld geeft van mijn evaluatie en ambitie. (Wel even het geluid aanzetten!)
Afgelopen vrijdag was ik te gast bij “Touching The Community Soul” een traject van Universiteit Nijenrode als inleider van een dialoogsessie in het middagprogramma. Tot mijn grote verrassing was Adam Kahane als keynote te gast in de ochtend. De schrijver van het boek “Power and Love” nam ons mee in zijn visie op de balans tussen macht en liefde. Binnen de Route 66 beweging is dit een van de dilemma’s. Ruimte geven voor dialoog, veel aandacht voor elkaar en de dingen die we ervaren is belangrijk. Aan de andere kant rekent de overheid ons af op “harde criteria” zoals oplediinsgrendement, aanwezigheid van studenten etc. Het verhaal en de visie van Kahane sluiten naadloos aan op dit dilemma. De video in de link geeft een mooie impressie.
